Malum kış geldi, bilekliklerimizi poşetledik, çelik küpeler, süryani nazarlıklar öksüz kaldı dışarı tezgahta, ne yüzlerine bakan var ne gelip geçen, esnaf ağladı bee... Günü nasıl değerlendirelim diye düşünürken, kendime kasket alayım dedim, hatunlara da yün çorap, diğer esnafa dair bir katkımız olsun dedik en azından... Bu kasketle yılın mahalli sanatçısı ödülünü kendime verdim gitti bile...
E bu mahalli sanatçı gazıyla türkü çığırmaya da başladık " Ahu gözlerini sevdiğim dilberrr, sana bir sözüm var diyemiyorummmm , bir ben miyim deliyim gezerimmm, sırrımı ellere diyemiyorumm", çok içli çocuk haa, yaman söylüyorr...
Bu saz oraya nasıl geldi derseniz, dün yurtiçi kargoyla şeettirmişler, benimle ilgisi yok, kardeşimin... Gümüş konseptine de pek uydu ama :) İdare edelim arkadaşlar şştt...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder